اطلاعات کتاب

برشی از کتاب

کتاب آشنایی با قرآن 6 اثر متفکر شهید استاد مرتضی مطهری

مسئوولیت انسان در مقابل نعمتها
 یکی این است که بینش یک نفر موحد در عالم خلقت همیشه این طور باشد که نظامی است در عالم و رابطه ای است در خلقت اشیاءیعنی اگر زمین شرایط زندگی برایش مساعد است و یک سلسله اموری که برایش مفید است- که ما اسم آنها را «نعمتها» می گذاریم - وجود دارد، اینها یک امر اتفاقی و تصادفی نیست آن طور که مادیین فرضیه می سازند که پیدایش زمین صرفا معلول یک تصادف است و هدف و غرض و حکمتی درکار نیست؛ بعد هم که شرایط زمین برای زندگی مساعد شده، این هم معلول تصادف است؛ بعد هم که اولین جاندار در روی زمین پیدا شده است این هم باز در اثر یک تصادف است؛ بعد این جاندارها هم که تکامل پیدا کرده اند تا به انسان رسیده، این انسان که الآن خودش را شریف ترین مخلوقات عالم میداند باز هم یک امر تصادفی است.
درست دقت کنید که آن نتیجه نهایی از نظر انسان چه خواهد شد: انسان در روی زمین آمده بدون آنکه حسابی در کار باشد و آن حساب انسان را به اینجا رسانده باشد، بلکه همان تصادفات کورکورانه ای که رخ داده است و یک مقدار - در جاندارها - تنازعها برای بقاء، کشمکشها و ستیزها و حکمت زور در میان حیوانات که هر که قویتر و زورمند تر بوده باقی مانده، انسان را به اینجا رسانده است. بنابراین، این انسانی که امروز ما می بینیم، وجودش معلول یک سلسله تصادفات است و یک سلسله زورمندیهایی که نسلهای گذشته اش نسبت به حیوانات دیگر داشته اند که توانسته اند آنها را از صحنه زندگی بیرون ببرند و بعد خودشان در اینجا باشند. نتیجه چیست؟ حالا بر چه اساسی باید زندگی کند؟ حالا هم قهرا نتیجه اش همین است؛ یعنی اصلا قانون اساسی خلقت همین خواهد بود و بنابراین مبنای زندگی بشر در آینده هم همین بوده باید باشد و غیر از این نمی تواند باشد.